Vandaag was mijn laatste dag op de school. Ik ben hier vier weken geweest. Wat ik voor mezelf het meest heb geleerd is om geen verwachtingen te hebben wat betreft planning of dingen die georganiseerd zijn.

Zoals ik al eerder heb geschreven was ik veel reistijd kwijt om bij de school te kunnen komen, ruim twee uur. Afgelopen week is dat opgelopen naar drie uur, omdat de weg naar school was opgebroken en de bus diende om te rijden. Op zich wel een mooie toeristische route.

Door de wegopbreking was de school maandag gesloten en ben ik vrijwilligerswerk bij de straathondenopvang gaan doen.

Dinsdag werd er les gegeven in het hostel van de school. Voor de kinderen die fysio nodig hebben is alles geregeld. De overige kinderen worden gesplitst in jongens en meisjes in een andere ruimte gezet. Mij worden er een stapel puzzels in de handen gedrukt, zo van red je maar. Geen juf in de buurt, ik mocht de boys van verschillende niveau's en geen Engels sprekend vermaken. Na een kwartier ben ik maar eens naar de coördinator gegaan om te vragen of er een plan was. Die was er niet, maar met de meest mobiele kinderen gingen we naar de Durban Square, ongeveer 15 minuten lopen. Een soort van schoolreisje.

De laatste dag van de week heeft op advies van mij een leerling een andere tafel en een zitbal gekregen. Hij werd hierdoor een stuk rustiger. De lerares merkte binnen een paar uur een positief verschil. Zo simpel kan het soms zijn.?